Bu alem denen topraksız tarlada
Buğday idim. Sarı sarı başak idim…
Nefsimi insanların taş sözleri ile ezdim.
Bir çuval beyaz un idim…
“Mesnevi” suyu ile kaynaştım.
Pişmeye hazır hamur idim...
Şemsin ateşinde piştim.
Dumanı tüten ekmek idim..
İmdi,
Tasavvuf sofrasında “Aşıklar” yesin diye,
Bir doyumluk lokma idim…
Ahmet KİK - 2010
Tablo : http://selimsurgit.blogcu.com/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder